Zarządzenie konwojowania towarów jest jednym z elementów kontroli celno-skarbowej. W przypadku wydania decyzji o zarządzeniu konwoju towarów, podmiot, którego celem jest dostarczenie towaru do konkretnego miejsca, zobowiązany jest pokryć koszty konwoju. W innym przypadku towar nie będzie mógł być dalej transportowany.
ZARZĄDZENIE KONWOJU TOWARU
Przepis art. 67 ust. 1 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej wskazuje przesłanki uprawniające Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego do zarządzenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej konwoju towarów. Decyzja o zarządzeniu konwoju jest doręczana osobie kierującej pojazdem oraz jest natychmiast wykonalna.
Nadmienić należy, że Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego uprawniony jest do zarządzenia konwoju wyłącznie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Koszty konwoju ponosi solidarnie przewoźnik realizujący usługę przewozu towaru oraz nadawca towarów dokonujący wysyłki towaru będącego przedmiotem przewozu.
Brak zorganizowania konwoju przez podmiot będący stroną decyzji, uniemożliwi transport towaru do miejsca docelowego. Konwój towaru łączy się również, jak wyżej wskazano, z koniecznością zapłaty wynagrodzenia podmiotowi specjalizującemu się w konwojowaniu towarów.
ŚRODKI ODWOŁAWCZE OD DECYZJI W PRZEDMIOCIE ZARZĄDZENIA KONWOJU TOWARU
Strona na którą została nałożona decyzja o przeprowadzeniu konwoju, pomimo jego wykonania, jest uprawniona do wniesienia odwołania od decyzji w przedmiocie zarządzenia konwoju towaru. Organem pierwszej instancji, który rozpatruje odwołanie jest właściwy miejscowo Dyrektor Izby Administracji Skarbowej. W przypadku nieuwzględnienia środka odwoławczego przez organ pierwszej instancji, odwołującemu przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Nadto, w przypadku nie zgodzenia się przez skarżącego z treścią wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, podmiotowi, wobec którego została wydane decyzja w przedmiocie zarządzenia konwoju towaru przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
ROSZCZENIE ODSZKODOWAWCZE W PRZYPADKU NIEUZASADNIONEGO ZARZĄDZENIA KONWOJU
Orzeczenie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej, Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego lub Naczelnego Sądu Administracyjnego w przedmiocie uchylenia decyzji Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego w przedmiocie konwoju towaru nie nakłada na ten organ obowiązku zwrotu kosztów konwoju, które zostały pokryte przez podmiot będący stroną decyzji zarządzającej konwój towaru.
Jak podkreślono w doktrynie, jeżeli wynikiem postępowania odwoławczego okaże się nieuzasadnione zarządzenie konwoju, skutkiem tego może być roszczenie odszkodowawcze. (K. Różycki [w:] Kontrola celno-skarbowa. Komentarz, wyd. II, Warszawa 2019, art. 67)
Wobec powyższego, dochodzenie zwrotu wydatkowanej kwoty na obsługę konwoju powinno się odbyć na drodze cywilnoprawnej. Dokładnie, roszczenie powinno zostać skierowane wobec Skarbu Państwa na podstawie przepisu art. 417 § 1 ustawy Kodeks cywilny, zgodnie z treścią którego: Za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie lub zaniechanie przy wykonywaniu władzy publicznej ponosi odpowiedzialność Skarb Państwa lub jednostka samorządu terytorialnego lub inna osoba prawna wykonująca tę władzę z mocy prawa.
Autorzy: |
Angelika Marcinkowska
Radca prawny
Telefon: +48 61 666 37 60
Mec. Angelika Marcinkowska swoje zainteresowania zawodowe i naukowe koncentruje głównie w kręgu prawa cywilnego materialnego. Specjalizuje się również w prawie procesowym a także prawie gospodarczym.